Przedmiotem opracowanego projektu jest wieżowiec w pobliżu ul. Wroniej w Warszawie. Proponowany obiekt ze względu na swoją znaczną wysokość liczącą 146 metrów stanie się jedNym z wyższych budynków w zachodniej części miasta, jednocześnie współtworząc jego panoramę. Nowa dominanta przestrzenna będzie widoczna z wielu miejsc w Warszawie. Sylwetka wieżowca postrzegana będzie przez mieszkańców stolicy w ruchu lub jako sekwencja poszczególnych widoków.

 

Głównym pomysłem urbanistycznym było stworzenie obiektu, którego forma, proporcje oraz światłocień zmieniałyby się w zależności od perspektywy, z której budynek jest oglądany. Nieoczywisty plan budynku liczący 8 niepowtarzalnych elewacji pozwala na różną percepcję wysokościowca w tkance miasta.

 

Kolejnym istotnym aspektem było postrzeganie wieżowca z bliskiego dystansu, jako części najbliższego otoczenia. W celu zapewnienia odpowiedniej interakcji pomiędzy budynkiem a ulicą oraz aktywizacji przestrzeni publicznych wokół wysokościowca zrealizowany został podział funkcjonalny obiektu na część mieszkaniowo-usługową znajdującą się na pierwszych 8 kondygnacjach oraz zaprojektowane
wyżej biura. Ideą takiego działania było zapewnienie wielozmysłowego kontaktu potencjalnym mieszkańcom z otaczającym ich środowiskiem.

 

Układ konstrukcyjny składający się z dwóch trzonów oraz specyficzny kształt budynku umożliwił realizację dwustronnych mieszkań, które w połączeniu z dwukondygnacyjnymi pokojami dziennymi oraz funkcjonalnymi loggiami nawiązują do typologii charakterystycznej dla wolnostojącego domu.