Ustalenia formalno-prawne na przedmiotowej działce wyznaczają sztywne ramy dla projektowanej zabudowy. W kontekście bogatych założeń programowych głównym ograniczeniem była nieprzekraczalna wysokość budynku. Koncepcja zakłada podział kubatury na 2 główne części, z których jedną – północną - obniżono względem drugiej o wysokość połowy kondygnacji. Lokalizacja fragmentu budynku pod ziemią pozwala na częściowe zwiększenie jego wysokości a co za tym idzie jego powierzchni użytkowej.

 

Jednym z głównych założeń projektowych było nadanie istotnego znaczenia przestrzeniom wspólnym, stworzenie zachęcającej przestrzeni skłaniającej do twórczej interakcji między studentami. Wydzielone części postanowiono związać za pomocą wewnętrznego atrium, które ma stanowić istotę przestrzeni wspólnej, funkcjonalny rdzeń budynku oraz pełnić rolę komunikacyjnego zwornika. Należało ukształtować jego formę w taki sposób, aby każda kondygnacja miała równorzędny dostęp do przestrzeni wspólnej atrium. Byłoby to niemożliwe do osiągnięcia w przypadku zlokalizowania go tylko na jednej z kondygnacji. Zamiast tego dziedziniec spiętrzono tworząc tarasy będące platformą dyskusji, miejscem pracy i spotkań. Sposób kształtowania tektoniki tarasowej determinuje tętno budynku. Schody zyskują nową funkcję, nie służą tylko do przemieszczania się, stają elementem przestrzeni użytkowej. Kaskadowa forma atrium pozwoliła na skomunikowanie wszystkich kondygnacji i ekonomiczne wykorzystanie przestrzeni zarówno pod jak i nad nim.

​

​

​

​